Been a while…

Voor alles is er een eerste keer. En zelfs als je die eerste keer al denkt te hebben gehad, kan er altijd nog een ergere of mooiere eerste keer komen. Zo’n eentje, waardoor het weer voelt alsof het de eerste keer is. Soms zou ik willen dat er een regel was, dat je van alles maar één echte eerste keer hebt. Dat het daarna nooit meer zo mooi, nouja dat mag dan wel, maar vooral nooit meer zo erg, of erger wordt. Alleen hebben we het hier niet altijd zelf voor het zeggen. Misschien maar beter ook.

Hoewel het lijkt op een diepe, bodemloze put waar je nooit uit zal komen, kijk je twee maanden later eens achterom, en ben je al bijna bij de rand. En ondanks dat de littekens op je hart altijd zullen blijven, heb je het zelf in de hand om de pijn te verlichten.

Alle lieve vrienden die je helpen de pijn te verlichten met veel gelach, borrels en stapavonden. De drive die het me gaf om net dat stapje harder mijn best te doen voor die droomstage. Hele simpele dingen, maar ze maken zo’n groot verschil.

 

Desondanks is mijn hart getekend. En degenen die het doen, zijn vaak degenen waarvan je dit het minst verwacht…

 

 

 

 

 

Feestjes, pijnlijke rug, open knieën en nog meer feestjes

Lieve iedereen,

We zijn ondertussen alweer twee weekjes verder en we hebben weer veel beleefd. Ook is het bewijs geleverd dat het op sportgebied nóg lomper kan dan handbal, iets wat ik zelf aan den lijve heb mogen ondervinden. Want ook dat gaat niet altijd goed, zoals toen ik tijdens een ‘ruck’ op de grond lag. Nu hoor ik jullie denken een WATTES?! Een ruck. Dat is wanneer je getackeld wordt (ik dit geval ik dus), op de grond terecht komt en je de bal in je team moet proberen te houden en er twee teamgenoten over je heen moeten stappen om je hierbij te helpen. En bij dat over mij heen stappen ging het dus mis. Want het was chaos dus de ‘ruck’ liep niet zo gesmeerd als het zou moeten wat als gevolg had dat een van mijn lieve teamgenootjes VOL met haar voetbalschoen eerst op mijn rug en vervolgens op mijn been ging staan…. En ja, dat doet heel veel pijn. Was het de eerste dagen vooral mijn been die blauw en pijnlijk was, de pijn in mijn rug kwam pas tijdens de training afgelopen maandag. Want we moesten in komen lopen op van die grote stootkussens en dan moet je dus met je linker- of rechterschouder in komen beuken. Dat vond mijn rug zeg maar niet prettig, waardoor ik training helaas ook niet heb kunnen afmaken. Vanavond dus ook maar niet trainen, woensdag even aankijken en dan heeel misschien zaterdag wel spelen.

Omdat onze groep stagiaires steeds hechter wordt, we elkaar wel veel zien maar eigenlijk té weinig echt iets met elkaar doen was het vrijdag de 25e, na heel vaak wisselen van data, toch tijd voor DE stagiaires + aanhang BBQ bij collega Sander thuis. Na veel, heel veel mailverkeer over wie wat wilde eten, welke muziek wel en niet op de playlist zou komen en welke spelletjes we allemaal zouden gaan spelen was alles op tijd geregeld en stond ons een mooi avondje te wachten. De flessen wijn vlogen er letterlijk doorheen en ik denk dat we meer gedronken hebben dan gegeten.

Die avond last minute meegevraagd door Alice om de volgende dag met haar huisgenoten te gaan chillen op een vlot van een wakeboard school op het Spaanse water. De volgende dag vroeg op, want ik ging eerst poging drie ondernemen om mijn pakketje uit Nederland op te halen, maar die mislukte helaas weer door een falende tijdsplanning en een niet doorrijdend busje. Dus weer terug, eerst nog even wat eten en drinken halen voor op het vlot, snel spullen gepakt en toen stond Alice weer voor de deur. Eerst nog even langs Telamon, de rest van haar huis ophalen en daarna op naar het Spaanse water voor een middagje bakken in de zon en rosé’tjes drinken. En dat ging harder dan ik doorhad, want pas eenmaal op het vaste land had ik door hoeveel wijn ik eigenlijk op had en dat voelde ik toch wel in de beentjes. Eenmaal thuis nog lekker drie uur kunnen ontnuchteren en bijgeslapen in bed en toen kon ik me klaarmaken voor het volgende feestje: Kingsnight in Bermuda, want officieel was het bij ons de 26e helemaal geen koningsdag. Nee, hier op Curaçao waren ze het zeg maar even vergeten aan te passen op alle kalenders, waardoor ze het te laat vonden om het nog te verplaatsen en het dus nog maar gewoon een jaartje op de 30e besloten te vieren. Het enige enigszins oranje hemdje aangetrokken wat ik hier in de kast heb liggen en we konden weer door.

Eenmaal in Bermuda zat de stemming er bij Xav en mij al snel in waardoor we spontaan besloten een fles prosecco te bestellen en met vuurwerk op het podium te gaan dansen. Jullie snappen het al, de avond duurde lang en we gingen dan ook niet naar huis voordat het feestje afgelopen was en we de tent bijna uitgeveegd werden.

‘S maandags de enige rugbytraining van die week, die, zoals jullie hierboven al hebben kunnen lezen, minder ging dan gepland. Maandag- en dinsdagavond op tijd naar bed omdat woensdag een lange dag beloofde te worden.

Niet omdat ik, de hele dag lekker met een biertje in mijn hand Punda door kon wandelen met alle andere feestende mensen. Nee, ik mocht, yet again, als een van de weinige stagiaires, gewoon weer lekker werken helaas… Jullie zullen dan ook snappen dat ik om half vijf als een van de eerste bij Iris in de auto zat op weg naar huis, om snel te douchen en om te kleden zodat ik nog even de stad in kon. Vanuit de stad als een idioot gehaast naar huis omdat we alweer naar het volgende feestje moesten: Latin Village, Curaçao editie. Het was een zeer geslaagde avond met een aantal mooie momenten. Een van de eerste was dat de meeste mensen die ik hier tegen kom met uitgaan me bijna altijd met een alcoholische versnapering in de hand zien, dus keek men dan ook vreemd op om me met een flesje water te zien lopen. Wat natuurlijk resulteerde in één standaard vraag, met één standaard antwoord. “Heb je gebruikt Jess?”. NEE IK HEB NIET GEBRUIKT IK DRINK GEWOON NIET VANAVOND. Ja dat kan ik ook.  Het tweede mooie moment was eigenlijk het hele optreden van Flexican en Sef, want die was 100x beter dan het optreden dat ze op Kermesse gaven en tja, als je vriendinnetjes op het podium bij Flex en Sef los staan gaan, kan je natuurlijk niet achterblijven. Dus ook ik stond, hoppa op het podium lekker los te gaan tussen Flex en Sef.

Het enige nadeel van het niet drinken van alcohol is dat je de beentjes ook sneller voelt, dus rond een uurtje of drie vond ik het mooi geweest en kon ik gelukkig met huisgenootjes mee naar huis rijden. Want ook die dag erna, op dag van de arbeid, was praktisch het hele eiland vrij, behalve wij. Gelukkig waren alle collega stagiaires of naar Latin Village, of naar Friss gegaan die avond & nacht, waardoor ik niet alleen met wallen tot aan m’n oksels zat. Lunch bestond die dag dan ook niet uit groenten en fruit, maar uit Red Bull en straciatella ijs.

Omdat ik zo kapot was en de volgende avond er ALWEER een feestje op de planning stond, lag ik die donderdag al om half tien in mijn bedje en man wat heb ik lekker geslapen. De volgende dag was het de uurtjes aftellen, hamburgers maken voor de rugby beach day en nog een beetje slapen. Full Moon was top, al had ik de sambuca achteraf gezien beter kunnen laten staan. Na afloop echter ook de mindere kant van Curaçao meegemaakt helaas. Alles is wel goedgekomen, ik heb zelf verder niks en degene die wat misdaan had, hadden ze snel te pakken gelukkig.

Zaterdagochtend na ongeveer twee en een half uur slaap vroeg op om een dagje te chillen en te bonden met de meiden van de rugby onder het genot van VEEL eten. Wat dat betreft zijn handbalsters en rugbysters precies hetzelfde, ze kunnen allemaal goed en lekker veel eten. Echter de twee en een half uur slaap hakte er aardig in en na nog een filmpje gekeken te hebben met een huisgenootje lag ik er wéér vroeg in.

Als ik het zo terug lees lijkt het echt alsof ik hier niks anders doe dan werken, slapen, eten, feesten en nog meer slapen. Maar dat is dus niet zo want zondag moesten we vroeg opstaan. En ja, echt vroeg, helemaal voor een zondag (lees ZEVEN UUR WEG). Want we gingen met een groot gedeelte van het huis de Christoffelberg beklimmen, iets wat ik in de vier keer dat ik hier al was geweest nog nooit had gedaan (waar sommige huisgenoten zich erg over verbaasden overig ens). En nu weet ik waarom we die berg nog nooit op waren geweest, want jezus wat was dat pittig! But it was worth it. Na ongeveer een uurtje lopen en het laatste stukje letterlijk omhoog klimmen was het uitzicht a-dem-be-ne-mend. Daarna snel naar beneden omdat ik om twaalf uur alweer af had gesproken met Xav. Dat snel naar beneden pakte alleen niet helemaal goed uit toen ik vol weggleed op mijn weg naar beneden. De rugby littekens op mijn ene knie zijn net bijna weg, heb ik weer een mooi litteken in de maak op mijn andere knie erbij, oh the joy…

Daarna heerlijk bijgeslapen op het strand om vervolgens tussen de mojito’s door heen en weer te crossen naar Hato waar mijn twee lieve teamgenootjes aan waren gekomen. Het was niet meteen feest, want Lin en Wen waren, zoals verwacht he-le-maal gesloopt van hun vlucht en gingen dan ook snel met de oom van Lin mee naar huis. Wij daarna ‘even’ terug naar Wet&Wild, maar altijd wanneer Xav en ik zeggen dat we ‘even’ naar Wet&Wild gaan loopt het op de een of andere manier altijd wel uit de hand en zijn we véél later thuis dan gepland. Iets wat zondag dus ook weer het geval was. Daar ook weer de Aussie/Zwitserse/Nederlandse backpackers tegengekomen van vrijdag op Kokomo en daar nog een drankje mee gedaan en toen was het toch echt tijd om naar huis te gaan.

Gisteravond uit eten geweest met de meiden van het huis bij de Mexicaan omdat Elke ons volgende week helaas alweer gaat verlaten en het ook de laatste avond was van Martine, het zusje van Alma. Nu moet ik echt gaan afsluiten, ik moet me namelijk klaar gaan maken voor ladiesnight op Campo met Xav, Lin en Wen. Eens even kijken of we nog een leuke kerel voor de meiden kunnen vinden!

 

Ayoooo!

Time flies when you’re having fun & working hard

Lieve iedereen,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik geschreven heb, maar het is dan ook allemaal vrij hectisch geweest hier. De tijd vliegt echt voorbij en zo zit ik alweer in mijn TWAALFDE stageweek.

Maar voordat ik de mijlpaal van de tien weken haalden hebben we yet again een legendarische poolparty gehad. Dit keer niet met het personeel van werk, nee met de rugby. En als je denkt dat studenten kunnen zuipen, it ain’t nothing yet als je het gaat vergelijken met de hoeveelheden alcohol die er op deze poolparty doorheen zijn gegaan. Gezien we al om twee uur ‘s middags begonnen met drinken, de BBQ pas rond een uur of zes aanging, zullen jullie snappen dat ik 1) blij was dat ik niet hoefde te rijden en het 2) na de poolparty ook niet meer nodig was voor mij om het feestje elders voort te zetten.

De week erna was dan mijn tiende stageweek aangebroken en die week stond dan ook bol van besprekingen, skype gesprekken en heel veel typen. Maar het eindresultaat mag er zijn en mijn stagebegeleider (ik kreeg letterlijk vanochtend het mailtje) heeft mijn tussentijdse verslag beoordeeld met een zeven, met het vooruitzicht dat mijn eindcijfer nog hoger kan worden! Tel daar bij op dat ze bij het bedrijf super tevreden met me zijn en je weet dat ik happy was.

Dat weekend was dan ook even een weekendje om lekker bij te komen en om onze nieuwe huisgenoten (we hebben er twee kerels bij) een beetje van het eiland te laten zien. Dus zaterdag de hele dag lekker met de mannen en Alma naar Port Marie geweest waar we lekker gechillt, gezwommen en gesnorkeld hebben. Daarna was het doorracen naar Zanzibar waar we de rest van de avond zijn gebleven.

De volgende dag stonden er wat oefenpartijtjes van de rugby op de planning en daarna lekker door naar het strand om weer bij te komen van de rugby. Maar dit alles niet voordat ik mijn stageverslag netjes en op tijd had afgemaakt en gemaild had richting NL.

Vanaf afgelopen donderdag is het eigenlijk één en al feest geweest. Want hoewel we goede vrijdag helaas niet vrij waren van werk, hield dat niemand van de collega’s tegen om donderdag lekker los te gaan op de Coyote Ugly party in Bermuda. De foto’s logen er niet om dus je kunt je voorstellen dat we vrijdag allemaal niet bepaald fit op werk zaten…

Vrijdagavond heerlijk en relaxt lasagne en pizza gegeten met Marscha en Xav bij de Italiaan en met het weekend dat we in het vooruitzicht hadden lag ik dan ook lekker vroeg in m’n mandje.

Want hoewel het leven hier heerlijk is, ik netjes twee keer per week sport, beginnen de alcohol, het weinige slapen en andere onverklaarbare factoren me in dat opzicht op te breken dat ik voor mijn doen ZWAAR ben aangekomen. Dus naast de twee maal per week sporten wordt er tegenwoordig op zaterdagochtend een klein maar intensief rondje hardlopen aan toegevoegd met de nodige oefeningen er achter aan.

Dat ik wel daadwerkelijk was aangekomen werd pijnlijk duidelijk toen ik diezelfde ochtend (na het hardlopen) in de stad tijdens het winkelen namelijk niet meer in een broekje maat L paste…

Desondanks wel geslaagd voor het topje dat ik al wil hebben sinds ik hier ben, dus die mocht diezelfde middag meteen aan naar Spring Break. En wat is er dan zo bijzonder aan Spring Break, nou eigenlijk niet eens zo heel veel, behalve dat het super leuk is en je dag ongeveer bestaat uit drie dingen: dansen, zwemmen en drankjes doen. Dat gecombineerd met heel veel gezellig mensen en meer is er niet nodig voor een goed feestje.

Voordeel van Spring Break is dat je over het algemeen op tijd op bed ligt, want het duurt maar tot tien dus meestal ben je rond half elf thuis en kun je gewoon rond twaalven op bed liggen. Helaas dachten bepaalde mensen daar anders over en kwam er nog wat bezoek langs waardoor ik later op bed lag dan gepland…

Op zich niet erg, maar de volgende dag was weer een drukke dag. Niet alleen fijn dat je gewoon lekker pasen kunt vieren met familie op het eiland, maar oompie was ook jarig dus was het dubbel feest. Na wat miscomm met nicht uiteindelijk opgehaald door oompie en de hele middag lekker gezeten, gegeten en gedronken bij Pirate Bay.

Rond een uurtje of vijf was het mooi geweest, gingen we richting huis om me vervolgens klaar te kunnen maken voor het volgende feestje. Want gezien iedereen vrij was ‘s maandags, ging iedereen naar Wet&Wild. En dan bedoel ik ongeveer ook iedereen. Wat als gevolg had dat ik nog naar een AP ben geweest met mensen waarvan ik sommigen (niet dat het erg was) net een paar uur kende en ik pas om vijf uur op bed lag…

De volgende dag hadden we de mazzel dat we niet naar het strand hoefden maar gewoon een heerlijk eigen zwembad (thanks to Manja en Alma) tot onze beschikking hadden waar we heerlijk konden brunchen, maar vooral veel konden bijslapen.

Maandag was echter ook een rare dag. Met veel liefde van de meiden om mij heen heb ik echter enorm genoten van deze dag en die hebben we dan ook afgesloten met een heerlijk pizza diner bij Zanzi. Beetje jammer dat ik daarna zoveel kramp kreeg dat ik ongeveer niet meer rechtop kon zitten, maar dat is gelukkig allemaal weer over.

En nu zitten we alweer bijna aan het einde van april en staan er HEEL VEEL leuke dingen op het programma. Ik wil jullie niet al te jaloers maken maar ik moet zeggen dat ik met Cabana Beach Festival, Latin Village, Full Moon, beach day met de rugby, een tripje naar klein Curaçao en een rugbyinterland niet te klagen heb. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat ik veel van dit mee ga maken samen met mijn lieve, gestoorde teamgenootjes die mij de komende drie weken (weliswaar elkaar afwisselend) op komen zoeken hier.

Kortom, ik verveel me nog steeds niet, mis NL helemaaal niet en kom voorlopig nog lekker niet naar huis!

Ayoooo X

Drukke tijden van feestjes & afscheid nemen

Lieve iedereen,

Sorry dat ik zo lang niet heb geschreven. Maar eigenlijk ben ik na de wervelwind die bezig is sinds het ‘sportieve’ weekend nu pas een beetje tot stilstand gekomen. En dat heb ik gemerkt, maar daar later meer over.

Eerst dat ‘sportieve’ weekend, dat begon met het Polar Beach Rugby toernooi op zaterdag. Hoewel ik totaal niet wist wat ik moest verwachten werd ik door onze twee rugbyvedetten April en Nkeonye gerust gesteld dat het allemaal wel goed zou komen. En dat kwam het. Want met drie try’s (dat zijn doelpunten), het tackelen en geplet worden (oke dat laatste was wat minder) van een dame/heer (we zijn er nog steeds niet helemaal uit wat het nou was) en het winnen van het toernooi met Victorius Secret had ik mijn eerste rugbywedstrijden gespeeld en meteen een toernooi gewonnen!

Na nog even de mannen aangemoedigd te hebben, waar de shirts overigens letterlijk van de lijven werden gescheurd, gingen we met een gedeelte van het team eten bij een lokaal tentje waar ik de lekkerste en meest verse tonijn OOIT op heb voor omgerekend een tientje (en het was veel). ‘S avonds zouden we eigenlijk nog naar Bermuda gaan maar daar is het dankzij mijn snooze kwaliteiten nooit meer van gekomen.

Bijkomstig voordeel was dat ik er de volgende ochtend totaal geen moeite mee had om vroeg mijn bed uit te komen. En dus zat ik om half acht lokale tijd netjes achter mijn laptop, wachtend op een live skype verbinding met de kampioenswedstrijd van m’n meiden. Hoewel pap echt z’n best heeft gedaan lukte het helaas niet en bleef het bij whatsapp filmpjes. Van de zenuwen tussendoor koekjes gebakken, want ja je moet wat, en als een apaat elke minuut m’n telefoon gecheckt voor updates.

En net op het moment dat ik het laatste filmpje wil openen ging de telefoon over, een en al geschreeuw en gegil aan de andere kant en ja toen kwamen er wel even wat traantjes. Want hoewel ik bijna 8000 kilometer verderop zat, voelde het even net alsof ik er gewoon bij was. Meiden, als jullie dit lezen, ik ben echt super trots op jullie, jullie hebben het verdiend, jullie hebben je niet gek laten maken en geknokt tot het einde!

Dat kampioenschap hebben we die middag ook hier goed gevierd met cocktails op het strand en de nodige vodka sprite op Wet&Wild daarna. Toen Xav d’r ouders ‘s avonds inene als verrassing voor d’r neus stonden was het feestje helemaal compleet!

De week erna rustig aan gedaan want de twee weken erna zouden we weer vol gas gaan gezien het de laatste weken waren van de jongens. Dit viel door omstandigheden een beetje in het water, maar uiteindelijk is het allemaal goedgekomen. Tussendoor een oefenwedstrijd van de mannen tegen Franse mariniers meegepakt, wat gepaard ging met veel bier en een Franse versie van beerpong op het rugbyveld. De volgende dag was Springbreak aan de beurt, en hoewel de jongens niet meekonden heb ik me PRIMA vermaakt. Xav moest werken dus die was er wel maar kon helaas niet volledig bij zijn. Los op de watertrampoline en niet proberen om te vallen, een waterballonnen gevecht met militairen en los op het podium en de avond was weer vol.

De volgende dag lekker gerelaxt op het strand met Xav en d’r ouders waar ik iets later bij aansloot dankzij mijn niet centrifugerende was die ik met de hand kon uitwringen. Daarna heerlijk gegeten met Xav en d’r ouders, waarvoor nogmaals mijn dank, en uiteindelijk voor de verandering op tijd mijn bed in.

Die maandag gingen Xav d’r ouders helaas alweer terug naar NL, maar dat mocht de pret niet drukken. We zijn vorige week ongeveer elke dag uitgeweest en dat was ook niet zonder reden. De laatste week van de jongens was aangebroken en daar moesten we nog even van genieten voordat ze ons gingen verlaten en terug keerden naar NL. Maandag heerlijk onbeperkt pizza gegeten met Xav en daarna nog de nodige wijntjes gedaan in de Tijd. Dinsdag Cinco, waar alles na een klein gesprekje weer op z’n pootjes terecht is gekomen en ik veel later in bed lag dan de bedoeling was met meer drank op dan de bedoeling was. Woensdag Cabana, want niet alleen de jongens gingen bijna weg, ook lief collegaatje Marieke ging ons helaas verlaten, dus woensdag even een goed afscheidsfeestje gevierd.

Na donderdag op werk dan echt afscheid te hebben genomen van Marieke was het uit werk door naar Xav d’r werk en meteen racen naar Hato om d’r zus, vriend en neefje welkom te heten. Iets wat ook nog maar net goed ging omdat het vliegtuig eerder geland was dan gepland. Daarna boodschapjes voor ze gedaan en toen was het racen naar huis, omkleden voor Bermuda voor weer een mooi avondje in de party-marathon gevolgd door weer weinig slaap. Het was vrijdag dan ook bikkelen om de dag een beetje door te komen, ‘s middags nog even wat geslapen en ‘s avonds stond Full Moon op het programma. Ik moet zeggen dat het bij far de leukste Full Moon tot nu toe was. Veel gelachen, gedanst en drankjes gedaan.

Xav moest zaterdag helaas werken en kon daardoor niet mee naar Zanzibar met Alma en mij. Hele dag lekker op het strand uit liggen brakken ondanks dat de zon het nogal liet afweten helaas… Na wat snackjes (avondeten was niet nodig) stond happy hour alweer voor de deur en konden we weer lekker los. Hoewel onze plannen werden onderbroken door een minder bericht van een huisgenootje en we daardoor eerder naar huis gingen dan gepland een hele mooie avond Zanzibar gehad.

Zondag heerlijk op het strand gelegen met Xav, d’r zus, zwager en neefje, maar toen kwam wel steeds meer het besef dat we die avond ook afscheid moesten gaan nemen van de jongens. Het was vreemd, om mensen waar je de afgelopen twee maanden toch veel mee bent opgetrokken zo plotseling gedag te zeggen in de wetenschap dat ze er de volgende dag nog wel zijn, maar niet meer kunt zien.

Maandag was dan ook best een pittig dagje, had nergens zin in en de wervelwind kwam letterlijk tot een einde wat ook mijn lichaam voelde. En die begon toch een beetje te protesteren. Ik had al last van m’n keel (oké dat kwam misschien wel door de alcohol en het vele meeblèhren op de muziek), maar maandag op dinsdagnacht kwamen daar ook een fikse hoofdpijn en misselijkheid bij.

Hoewel ik me nu gelukkig alweer stukken beter voel, mede met dank aan de intense rugbytraining van gisteren heb ik deze week even een zwaar benodigd rustig aan weekje ingelast. Gewoon relaxt, niet teveel stress en op tijd naar bed.

Dit was het weer voor nu, ayoooo!

 

Jess

 

Hollands bezoek & de personeels-poolparty

Lieve iedereen,

Sorry dat ik nu pas schrijf, maar het is een enorme drukke en hectische week geweest. Laten we beginnen bij vorige week. Want op werk ging het niet zo lekker doordat ik het gevoel had dat ik alleen maar met hetzelfde bezig was en dat heb ik dan ook maandag meteen met m’n manager besproken. Het werd gewaardeerd dat ik hier zelf mee kwam en er waren dan ook zeker mogelijkheden. Naast de teksten die ik moet schrijven (wat vrij dodelijk werk is), heb ik er, mede met het bijna-weggaan van een andere stagiaire een hele bubs nieuwe werkzaamheden bij. Deze dame krijgt namelijk de verantwoordelijkheid voor het opzetten, inrichten en onderhouden van alle social media kanalen van een nieuwe e-shop waar het bedrijf mee bezig is en het bedenken van bijbehorende promotie acties! Oh en het onderzoek wat sowieso al gepland stond. Verder ga ik het helemaal niet druk krijgen hoor!

Afgelopen vrijdag kwamen ook eindelijk Ella, haar ouders en haar beste vriend naar Curaçao! Waarmee de loeidrukke week dus officieel begon. Vrijdag lag ik dan ook uit voorzorg vroeg op bed omdat ik wist dat ik niet zoveel slaap zou pakken deze week als mijn lichaam het liefst zou willen, wat in mijn geval HEEL VEEL is.

Zaterdag relaxt op het strand geweest bij Ella en daarna richting Zanzi gegaan voor een middagje en avondje drankjes en dansjes doen en pizza eten. Maar niet voordat ik mijn nieuwe lievelingsjurkje had aangetrokken die ze, superlief, voor me mee hadden genomen uit NL! Hoewel we nu al best een aantal jaar elkaar met vakantie hier tegenkomen en ook op stap gaan, waren ze nog nooit op Zanzi geweest op zaterdagmiddag, dus even voelde ik me dan ook echte tourist guide haha. Na Zanzi even langs huis en door naar Bermuda wat erg gezellig was maar waar we het niet te laat hebben gemaakt want:

1) Ella en Gino waren nog knap moe van de vlucht, wat enorm logisch was

2) Ik zondag al drukke plannen had met la familia die ik door alle drukte sinds mijn aankomst al niet meer gezien had

3) Ik daarvoor nog een skype-sessie had gepland met jarig klein broertje en omi

Dus dat was zondag vroeg op, but it was worth it! Super gezellig gekletst met de familie en omi, die er alleen niet veel van snapte. Pap had d’r zelfs bijna zover dat ze geld over ging maken voor de kosten van het gesprek… Arme vrouw. Daarna snel door naar het strand voor een supergezellig middagje met de familie!

‘S avonds met Myrthe nog naar Wet&Wild geweest nadat we ons hadden volgevreten bij de Mac. Waar we Alma ein-de-lijk vonden na een dag op het Spaanse Water en later ook Ella en Gino nog naar toe kwamen. Het was een vreemde avond. Voorgenomen om niet veel te drinken, maar daar dacht mijn rugbytrainer duidelijk anders over…

Maandag was ik gevraagd om voor rugbytraining mee uit eten te gaan met Ella, Gino en d’r ouders, wat echt super lief was. Heerlijk gegeten en daarna als een idioot geracet naar de rugby, uurtje getraind en daarna nog wat gedronken op Lions met Ella, Gino en d’r ouders en toen was het alweer twaalf uur.

Dinsdag skype sessies gehad met thuis en ondertussen lekker gekookt. Ondanks dat het in NL vrijwel altijd misgaat als ik ga koken, begin ik me hier volgens mijn huisgenoten steeds meer te ontpoppen in een echte keukenprinses. Gezien ik volledig kapot was lag ik dinsdag al om tien uur op bed, waardoor ik lekker bij heb kunnen slapen.

Woensdag geen rugbytraining maar een afscheidsetentje van ‘mama’ Maiten die ons donderdag ging verlaten :(. Daarna nog even naar Cabana geweest en na het aanvragen van een, voor Maiten, toepasselijk afscheidsliedje en een aantal dikke knuffels richting huis gegaan. Gezien ik donderdag gewoon moest werken kon ik d’r helaas niet uitzwaaien…

Gisteren was het tijd voor de al weken op de planning staande poolparty met bbq met het personeel bij de baas thuis. Laten we het erop houden dat het, mede dankzij Bermuda daarna, een zeer, zeer geslaagd feestje was. Al zullen sommige mensen er vanochtend anders over hebben gedacht, baas en manager meegerekend.

Vanavond even rustig aan want dit weekend staat in het teken van twee gecombineerde dingen: Sport & drank. Morgen om half tien bij Holiday Beach Hotel zijn voor het Beach Rugby Toernooi, gevolgd door ogenschijnlijk veel drankjes en yet again another bbq.

Zondag ENORM  vroeg op (tussen kwart over zeven en half 8) voor (hopelijk) een live verbinding met Cothen waar m’n toppers een week eerder dan gedacht tijdens de streekderby onze promotie naar de hoofdklasse binnen gaan slepen! Mochten ze kampioen worden, dan denk ik dat ik mezelf op het strand wel even ga trakteren op wat cocktails om het te vieren! 

Dit was het weer voor nu,

X Jess

Oh iedereen in de buurt van Leersum & Cothen die zondag om 12.15 niks te doen hebben: KOM M’N TEAM AANMOEDIGEN OP WEG NAAR HET KAMPIOENSCHAP!!!

Een rustig weekje, tot het carnavalsweekend aanbrak…

Na vorige week super veel te zijn wezen stappen (zeg maar om de dag en twee dagen in het weekend) was ik best wel even toe aan een “break”. Woensdag eerst lekker gerugbyd, waar we voor het eerst apart met de meiden gingen trainen en onze nieuwe trainer BamBam. Ja BamBam. Iedereen noemt hem zo en ik heb eerlijk gezegd geen idee hoe hij echt heet gezien hij zich ook zo aan me heeft voorgesteld. Super toffe dude die wel potentie ziet in ons team wat zich nu begint te vormen. Omdat het geen “slopende” training was besloten om nog even gezellig met Myrthe en Suus mee naar Cabana te gaan. Super gezellig avondje gehad en nog aardig op tijd m’n mandje in gegaan.

Donderdag filmavond gehad met de meiden van het huis, minus Suus want die heeft de film alleen aan de binnenkant van haar ogen gezien! ‘S middags chocolate chip cookies gebakken die tot mijn eigen grote verbazing super goed gelukt waren voor een eerste keer! De keuze was gevallen op “Twelve years a slave”, bleek zondag een goede keuze te zijn geweest toen ze de oscar voor beste film binnensleepten. Super mooie maar ook heftige film, vooral omdat je beseft dat het allemaal waargebeurd is.

Vrijdag stond Full Moon, voor mij editie twee, voor Xav editie een, voor de deur. Door de grootse aankondigingen op de flyer had ik er super veel van verwacht, maar dat viel uiteindelijk een beetje tegen, maar ondanks dat een super leuke avond gehad!

Oh en vrijdag zijn er twee nieuwe “puppies” gearriveerd, wat betekent dat ik met mijn twintig jaar niet meer de jongste ben, woehoe! (ze zijn 18 en 19). Ondanks dat blijf ik Maiten de laatste weken gewoon nog “mama” en Suus “tante” noemen hoor!

Zaterdag overdag even naar Mambo geweest met Elke en onze nieuwe Myrthe om vervolgens rond vieren vol gas met Suus en Jesse richting Zanzi te gaan voor wat een mooi middagje en avondje beloofde te worden. Na enigzins zoeken hadden we onze andere huisgenoten gevonden. Tel daar bij op dat ook de hele groep jongens er was inclusief alle rugbytrainers (die overigens flink kunnen tanken) en een mooie avond was geboren. Veel gelachen, gedronken, mensen voor het eerst dronken gezien (ook erg leuk) en na een nachtelijke duik had ik geen kracht meer voor Bermuda. Dus op naar de Truki Pan (nachtelijke snack, veel beter dan een gebakken eitje of broodje gesmolten kaas na stappen) met een veel te volle auto waar ik me achterin in moeilijke bochten heb moeten wringen om nog een beetje comfortabel te kunnen zitten. Daarna de jongens netjes afgezet op de kazerne en toen was het voor mij ook bedtijd. Nouja bijna dan want thuiskomend vond ik het hele huis rummykub spelend op de binnenplaats dus daar nog even bijgezeten en toen was het ook voor mij bedtijd.

De volgende dag was een wirwar van allerlei plannen (we hadden een verjaardag op de kazerne, waar we niet opmochten, wel strand, geen strand, wel of geen carnaval). Uiteindelijk werd het de grote parade. En hoewel de optochten in Nederland met alle mooie karren ook z’n charmes hebben, is dit toch wel even andere koek. Want het gebrek aan karren werd ruimschoots goedgemaakt door alle super toffe, gedetailleerde pakken. En dat je in NL geen alcohol mag tijdens de optocht kennen ze hier niet, want elke groep heeft zijn eigen drankwagen waar er tijdens de optocht behoorlijk wat flessen bacardi, whiskey en vodka doorheen gaan. Ook langs de kant is het een groot feestje. Mensen bouwen hun eigen hutten/barren (wie het eerst komt wie het eerst maalt en het is helemaal gratis), nemen koelboxen vol mee met drank en eten en het feestje kan beginnen.

En hoewel het hele eiland maandag lekker zijn roes uit lag te slapen op het strand, in de zon, mochten ik en mijn mede stagaires (want als het andere personeel was lekker wel vrij) opdraven op werk. Je kan je dan ook wel voorstellen dat iedereen chagerijnig zat weg te kwijnen achter de computer…

Dankzij dikke miscommunicatie met Xav, een pizza op Zanzi later en de file waar Xav in stond (want lees: er was gisteren wel degelijk carnaval!!!) was ik om zeven uur eindelijk thuis. Even snel omkleden en daarna nog gepooled en drankjes gedaan met Xav en Kev in de Tijd (Mitch lees je mee, ik heb gewonnen met poolen). Alleen daarna hadden Xav en ik trek dus na Kev weer afgezet te hebben nog doorgegast naar de BBQ Express voor een late snack en daarna als een idioot m’n bed in gedoken.

Vanavond wordt waarschijnlijk een drukke, ongeorganiseerde chaos. Want naast Skypen met het thuisfront moeten er nog wat boodschappen gehaald worden, een was worden gedraaid, plannen voor vanavond worden gemaakt en dan is het dus al avond en gaan we richting de stad voor de grote afsluitende parade met als afsluitening een enorme brandende en exploderende pop met veel vuurwerk. Kortom, ik ben morgen best brak denk ik… Maar slapen is voor mietjes, dat doen we wel weer op het strand!

En voor de meiden van de handbal: HEEEEEL VEEL SUCCES alvast zaterdag tegen Westsite, geef ze een pak slaag, want ik wil over drie weken wel vanaf hier mee kunnen feesten als jullie kampioen zijn!

P.s. Bij deze wil ik Myrthe en Do bedanken voor de foto’s, want ik heb zelf nog geen tijd gehad om mijn eigen foto’s te uploaden en bewerken, SORRY

x Jess

Een zwaar afscheid en een hele hoop lieve mensen

Lieve allemaal,

Afgelopen weekend was door omstandigheden onverwacht pittig. Een huisgenootje dat in een “YOLO” momentje had besloten even twee dagen naar zijn beste vriend op Bonaire te gaan heeft helaas een dodelijk ongeluk gehad…De klap voor iedereen in het huis kwam keihard aan. Helemaal omdat hij er al even zat, bijna weer terug zou gaan naar Nederland en bovenal omdat het iemand was die je absoluut niet snel vergeet en daarom des te meer mist.

Dit was vrijdag. Zaterdag wel besloten om ‘s avonds weg te gaan omdat we niet de behoefte hadden om de hele avond thuis te zitten. Maar gezien de dag ervoor het “ball masque” was geweest vroegen veel mensen waar ik was, en dan moet je dus het verhaal vertellen. Ik ben die avond denk ik meer geknuffeld dan ooit te voren (mijn dank daarvoor), wat ook echt wel weer een opsteker was.

Daarnaast weer een hele leuke groep nieuwe gasten leren kennen (die helaas in april alweer naar NL gaan) en zondag gewoon lekker gechilld op het strand tot later dan normaal want (tromroffel)… We hebben een AUTO. Het is een typische Antilliaanse auto, beetje oud, rijd als een trein en ZUIPT benzine alsof het wijn is op een zaterdagavond.

Werk gaat z’n gangetje, het is erg druk, dus veel schrijven, maar genoeg tijd voor gezelligheid. Want als je geen zin hebt in lunch, maar wel in pizza, dan haal je toch met de hele afdeling pizza voor de lunch. Kan allemaal hier, heerlijk.

Maandag m’n tweede rugbytraining gehad, voor het eerst zonder tape om m’n enkel, ging super goed! Kreeg alleen een semi-bodycheck door een medespeler tegen m’n hoofd en schouder die gisteren, dankzij de hele dag stilzitten achter een bureau, toch iets meer impact had gehad dan ik me maandagavond voor kon stellen. Vanavond voor het eerst training van onze nieuwe ‘ trainer’ (lees: een twee meter grote, buitenlandse meneer, die volgens mij keihard is).

Nu moet ik echt weer aan het werk helaas!